| حالا چـرا |
| آمـدي، جـانـم بـه قـربـانـت ولــي حـالا چـرا |
بي وفـا حـالا کــه من افـتــاده ام از پـا چـرا |
| نوشـدارويي و بعـد از مرگ سهـراب آمدي |
سنگدل اين زودتر مي خــواستي، حالا چـرا |
| عـمر ما را مهلت امروز و فرداي تو نيست |
من که يک امروز مهـمـان توام، فـردا چـرا |
| نـازنـيـنا مـا بـه نـاز تـو جـوانـــي داده ايــم |
ديگـر اکنون با جوانان ناز کـن، بـا مـا چـرا |
| وه کـه بـا ايـن عـمرهـاي کـوتـه بي اعـتبار |
اين همه غافل شدن از چون مني شيدا چـرا |
| شورفرهادم به پرسش سر بزير افکنده بود |
اي لـب شـيـرين جـواب تـلخ سربالا چـــرا |
| اي شب هجران که يکدم در تو چشم من نخفت |
اين قدر با بخت خواب آلود من، لالا چـرا |
| آسمان چـون جمع مشتاقان پريشان مي کند |
در شگـفـتم من نمي پاشد ز هـم دنــيـا چـرا |
| در خـزان هـجر گـل اي بلبل طبع حــزين |
خامُـشي شـرط وفـاداري بـود، غـوغـا چـرا |
| شهـريارا بي حبـيب خود نمي کردي سفر |
اين سفـر راه قـيامت مي روي، تـنهـا چـرا |
| |
تبادل
لینک هوشمند