بعد مدتها باهات تنها شدم و چون تو را تنها همراز و همدل و مونس خودم ديدم خواستم حرفامو باهات بزنم . نميدونم از کجا شروع کنم و اينو ميدونم که تو نگفته همه چيزهايي را که من ميخوام بهت بگم ميدوني . بگذار اول خوب نگات کنم . نگاهم و سکوتم در آسماني که به دنبال توست به پرواز حس درمياد . خيلي جالبه که ما آدما وقتي به آسمون نگاه ميکنيم بيشتر تو را لمس ميکنيم .انگار يک جايي توي آسمون نشستي و داري ما را نظاره ميکني . خدايا ميدونم وقتي به بن بست ميرسم باهات تنها ميشم و حرف ميزنم و ازت راهنمايي ميخوام و باهات درد دل ميکنم و دعا ميکنم تا کارم راه بيفته . تو که ديگه اخلاق آدمات را ميدوني . خدايا کاش وقتي در اوج شادي هم هستيم تو را ياد ميکرديم و دو رکعت نماز شکرميخونديم که سپاسگزار لطف و کرم تو باشيم .      خداجونم ميدوني که خيلي تو را دوست دارم و اگه همسرم و همه را دوست دارم چون عشق تو در وجودمه . اگه ميخوام به کسي کمک کنم به خاطرعلاقه به توست و چون ميدونم لبخند به لبانت مينشينه از خطاي ديگران ميگذرم . خدايا دلواپسم ازآينده اي مبهم و نتيجه کارهاي آدميانت روي زمين . دلم ميخواد برات بگم که گاهي واژها هم معني اصلي خودشون را از دست ميدهند مثل عشق مثل ايثار مثل خيلي چيزهاي ديگه که از روي اجبار و به خاطر وضعيت نابساماني که آدميانت روز زمين بوجود ميارند نشون داده ميشه . ياد سرگذشت زني فداکارافتادم که به خاطر فقر و تنگدستي و براي حفظ آبرو مجبور شد به شوهرش که اونو خيلي دوست داشت اجازه بده با زن پولدار ديگه ازدواج کنه تا بتونه از مال اون زن زندگيشو حفظ کنه و دوتاييشون و بچه هاشون به فساد کشيده نشند و دست گدايي به سوي آدم هاي مغرور و سر تو لاک زندگيشون دراز نکنند . آيا به راستي اين عشق است ؟ اين ايثار است ؟ خدايا گيجم . تلخي تنهايي درحالي که درجمع هستم و کسي به کسي نيست و تلخي غرور آدمهايي که فقط به فکر خودشون هستند و تلخي زندگي که آدم هيچ نقشي در آن ندارد و ديگران به جاي او ميخواهند و زندگي ميکنند و تصميم ميگيرند و تلخي زنده بودن بدون خواستن و تمايل به ادامه زندگي . خدايا نااميدي بدترين دردي است که اميدوارم هيچوقت به آدمهات نچشاني.خدا جونم چه قدر خوب ميشد اونقدر از خودمون راضي بوديم که با لذت زندگي ميکرديم و هميشه با رضايت تو به زندگي ادامه ميداديم . دلمون ميخواد اما نميگذارند کاش تو نميگذاشتي که نگذارند و کاش ما را در امتحاني قرار ندي که نتونيم سربلند بيرون بياييم . خدايا زندگي شيرينه اما درست و سالم زندگي کردن خيلي سخته به خصوص براي کساني که در خانواده هايي بزرگ شدند که با درستي ميانه اي نداشتند و وارد زندگي ميشند که نميتونند و يا نميگذارند . خدايا گاهي آدم فکرميکنه که درست زندگي ميکنه و بعد سالها متوجه اشتباهش ميشه و گاهي ميخواد تصميم درست بگيره اما ناتوانه . خدايا تو تنها کسي هستي که ميتوني و اجازه داري به جاي ما تصميم بگيري و درست بخواهي .      خدايا دست مارا بگير و رها مکن حتي اگه خودمون با بي احتياطي اونو رها کرديم . گاهي مثل بچه ها اين فرشتگان بيگناه و پاک آرزو ميکنم يک جايي در کنارت مينشستم و از همه مخاطرات و اين تلخي هاي زندگي رها ميشدم و با عطر دلنواز کرمت و لذت حضورت به آرامش ميرسيدم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: